Voorbij het gedoe – de stille kracht van écht luisteren

De kracht van verbinding in plaats van het bestrijden van ‘gedoe’

Na meer dan 30 jaar ervaring als teamlid én leidinggevende binnen hoog dynamische omgevingen – van de frontlinie tot het frontoffice – weet ik waar de vork vaak in de steel zit wanneer er in organisaties 'gedoe' ontstaat. En nee, dat gedoe gaat zelden over de inhoud. Het speelt zich af tussen mensen. In gedrag. In de lagen die we niet altijd goed benoemen. En precies daar begint de rol die ik met ontzettend veel plezier en toewijding al jaren mag vervullen: die van vertrouwenspersoon.

Vertrouwen als fundament, geen vangnet

Als vertrouwenspersoon ben ik er niet alleen wanneer het misgaat. Juist in de fase daarvoor zit de échte waarde. Wanneer er verwarring ontstaat over intenties. Wanneer gedrag als onduidelijk wordt ervaren. Wanneer communicatie complex wordt en mensen langs elkaar heen beginnen te praten. Dat is het moment waarop iemand aanklopt. En dan ben ik er. Zonder oordeel. Zonder agenda.

Mijn kracht ligt in het spiegelen, vertragen en verhelderen. Vaak is er alleen maar even ruimte nodig om te voelen wat er écht speelt. Niet zelden de-escaleert het 'complexe conflict' vanzelf wanneer er oprecht geluisterd wordt naar wat iemand probeert te zeggen, in plaats van wat er aan de oppervlakte gezegd wordt.

Gedrag is van iedereen

Wat ik in deze rol keer op keer zie, is dat eigenaarschap niet exclusief toebehoort aan de leidinggevende of de medewerker. Het is non-exclusief. Iedereen draagt verantwoordelijkheid voor zijn of haar eigen gedrag. Dat klinkt logisch, maar in de praktijk is het nog niet zo eenvoudig. Want als het spannend wordt, wijzen we graag naar de ander. Naar systemen, naar communicatie, naar ‘de cultuur’. Maar echte verandering begint bij de bereidheid om naar binnen te kijken.

Leiderschap als levend voorbeeld

In organisaties waar leiders zélf het voorbeeld geven in openheid, kwetsbaarheid en begripsvol gedrag – niet als trucje, maar als onderdeel van wie ze zijn – ontstaat ruimte. Ruimte voor anderen om ook hun stem te laten horen. Om dingen bespreekbaar te maken zonder bang te zijn voor repercussies. Leiderschap is hierin geen rol maar een dagelijkse oefening in verbinding.

Samen oriënteren op duurzame prestaties

Ik geloof niet in ‘fixen’. Ik geloof in oriënteren. Samen onderzoeken waar het schuurt, waar het stroomt en waar het beter kan. Met een nieuwsgierige blik kijken naar wat er al is. En dat dan duurzaam versterken. Zodat mensen weer met plezier samenwerken, zich gezien voelen en eigenaarschap durven nemen. Dat vraagt soms moed, maar levert altijd op.

Waarom ik het woord (on)veiligheid bewust niet gebruik

Je zult in deze blog nergens het woord ‘(on)veiligheid’ lezen, behalve in deze zin. En dat is een bewuste keuze. Niet omdat het geen belangrijke term is, maar omdat het te vaak als containerbegrip wordt gebruikt. Als stempel die iets suggereert zonder dat we echt doorgronden wat er speelt. In mijn werk gaat het veel meer over mens zijn. Over de moed om je uit te spreken, over de bereidheid om te luisteren, en over het lef om écht contact te maken. Niet via de inhoud, maar op het intermenselijk niveau waar gedrag ontstaat en verandert.

In gesprek? Graag.

Ben je benieuwd hoe deze manier van werken in jouw organisatie kan bijdragen aan plezier, effectiviteit en duurzame prestaties? Dan ga ik graag met je in gesprek. Niet om een pasklare oplossing te brengen, maar om samen te oriënteren. Vanuit vertrouwen. En altijd vanuit de overtuiging dat we elkaar verder helpen als we durven kijken voorbij het gedoe – naar wat er écht toe doet.

"Wat men moet leren doen, leert men door het te doen" - Aristoteles